Affiche : Andrea Echorn
|
Είμαστε Όλοι ΈναΧορός • Θέατρο-Λογοτεχνία • ζωντανή Μουσική
αποσπάσματα από την Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη Για 5 χορευτές, 2 ηθοποιούς, 5 μουσικούς Το ταξίδι που μπορεί να δημιουργήσει η συνύπαρξη συγκεκριμένων χορευτικών, μουσικών και λογοτεχνικών επιλογών, αν το στοιχείο που τα συνδέει είναι το ότι, εισπράττοντάς τα χωριστά, η συγκίνηση που προκαλούν έχει κάτι το εξαιρετικά κοινό.
Σαν η προέλευσή τους, η υφή τους, να είναι κοινή· σαν να βγήκαν από τον ίδιο καημό, από την ίδια κραυγή, απ'την ίδια τραγωδία και την ίδια ανάγκη για επανάσταση και λύτρωση. |
Συλλογική Μνήμη - Ήπειρος
|
|
|
Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Για black-box
Un solo poignant de 3 minutes
Ένα σπαραχτικό 3λεπτο σόλο |
L'ÉmigrecΓια κλειστό θεατρικό χώρο
Το έργο L'Émigrec, Έλληνας Μετανάστης γεννήθηκε την περίοδο 2014-15 στη Γαλλία με συμμετοχική χρηματοδότηση του κοινού. Αποτελεί φόρο τιμής στην ιστορία αλλά και την επικαιρότητα της μετανάστευσης των Ελλήνων. Είναι κραυγή διαμαρτυρίας έναντι των πολιτικών των δυτικών χωρών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα χειρισμού και πρόκλησης μεγάλων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
Άλλοτε πληγή αφόρητη και άλλοτε αφορμή για πρόοδο, η ξενιτιά αποτελεί θάλασσα συνάντησης πολιτισμών, έντονων τριβών, ολότελα καινούργιων ζυμώσεων και αναπάντεχων δημιουργιών. L'Émigrec est un hommage à l'actualité et l'histoire d'immigration des Hellènes. Et un cri contre la politique cruelle de l'Union Européenne et des pays occidentaux sur le sujet de l’immigration.
Cause de souffrance d'une part, occasion d'enrichissement et de dépassement d'autre part, l'immigration ouvre un terrain vaste des frottements et du croisement culturel. |
Solo 45'
|
|
Η ΚΡΑΥΓΗ
Για διαδρόμους σχολείων και νοσοκομείων
Pour des couloirs des écoles et des hôpitaux Solo 42'
Κραυγή γοερή ή υπόκωφη, κάθε παιδιού που περιμένει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο που ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί , κάθε παιδιού που ανυπομονεί να μεγαλώσει και βάλλεται αλλά και διαμορφώνεται από τις συνθήκες. Κραυγή για τους τοίχους που δε μας χωράνε, για τους χώρους που μέσα τους αγαπάμε, και ιδιαίτερα τους δημόσιους – συλλογικούς χώρους. Κραυγή για το σχολείο που αδικεί και αδικείται, το Συλλογικό που δεν μπορεί να βελτιωθεί μόνο από ατομικές προσπάθειες, για το μαζί που ενώ είναι αγαπητό και αναγκαίο, παραμελείται και βάλλεται. Κραυγή έναντι στον φόβο που προέρχεται ή υπαινίσσεται από την Ομάδα και που καταπιέζει. |
Zeïbékiko Aujourd'hui
Solo 15'
|
|
Affiche: Andrea Echorn
|
Αγάπη μου Mon Amour My Love
|
